मी पूर्वी कविता करायचो, सध्या (कदाचित) बुध्दी चालत नसल्याने हा योग अलिकडे बऱ्याच दिवसात आला नसावा. मला लहानपणापासून सकाळी लवकर उठण्याची सवय आहे, चांगली अथवा वाईट, मी ठरवत नाही; आपण ठरवावे. मात्र माझ्या या सवयीचा त्रास काहींना होत असावा, अशी मला रास्त शंका आहे आणि ती आजही कायम आहे. असो.
माझी मुलगी 'सानिका' साधारणतः ४ / ५ वर्षांची असेल, मी तिला पण सकाळी लवकर उठवायचो, ती उठण्यास तयार नसायची. त्यावर मी एक तोडगा शोधून काढला की तिने सकाळी लवकर उठून दांत घासायचे, त्याचा 'चिवचिव' आवाज तिच्या चिऊ-काऊ' यांना ऐकवायचा आणि त्यांना मग खाऊ द्यायचा ! आता, त्यांना तिने खाऊ द्यायचा म्हटल्यावर तो तिला मिळणारच असायचा. तिच्या आवडीचे 'चिऊ काऊ' लवकर उठतात, त्यांना हा दांत घासतांना होणारा आवाज ऐकवायचा म्हटल्यावर तिला देखील लवकर उठावे लागणार, नाहीतर मग तो आवाज तिच्या 'चिऊ-काऊ' यांना ऐकता येणार नाही, त्यांना खाऊ देता येणार नाही, पर्यायाने तिलापण मिळणार नाही. हे फारच त्रांगडे होऊन बसले, आणि मग तिच्या मनातील भावना तिने त्यावेळी मांडल्या ! त्या मी फक्त शब्दबध्द करण्याचा प्रयत्न केला, दिनांक १९ जुलै १९९९ रोजी !
चिऊ-काऊ, चिऊ-काऊ ! का हो मला मागतात खाऊ
रोज रोज सकाळी, लवकर लवकर उठतात
माझे मात्र सकाळी, रोज डोके उठवतात
लगेच आई म्हणते, 'उठले बघ चिऊ-काऊ'
तरी बघा तुम्ही, काहो मला मागतात खाऊ ?
चिऊ-काऊ तुमचे, दांत मला दिसत नाही
झाडावरच खाऊ तुम्ही, खातात कसे समजत नाही
चिऊच्या दातांने, आई मागते मला खाऊ
तरी बघा तुम्ही, काहो मला मागतात खाऊ ?
दांत माझे घासल्यावर, चिव-चिव करतात
तुमचे दांत तुम्ही, असे कधी घासतात ?
तुमची आई तुम्हाला, देते रोज नवीन खाऊ
तरी बघा तुम्ही, काहो मला मागतात खाऊ ?
No comments:
Post a Comment